بهرام قربانی شاعر و دبیر ادبیات دیار اصفهان، به همراه فهیمه سعیدی، همسرش که او نیز در حوزه ادبیات دستی بر آتش دارد، دست به نظم دعایی زده که بی‌شک یکی از زیباترین ادعیه و ایده‌ای تازه در عرصه ادبیات آئینی ایران به شمار می‌رود؛ دعای کمیل در ۲۰۰ بیت به همت این شاعر سروده شده و همزمان با ایام ماه مبارک رمضان به چاپ رسید. این شاعر اصفهانی که برنامه دارد تا ادعیه دیگری را نیز به زبان شعر بیاید، در گفت‌وگو با تسنیم به بیان جزئیات این اشعار پرداخته است.

تسنیم: لطفا درباره فعالیت خود در حوزه شعر و ادبیات بگویید. فعالیت خود را در زمینه ادبیات و شعر چگونه آغاز کردید؟

قربانی: از زمان کودکی پدرم طبع شاعرانه‌ای داشت و در هنگام شعرخوانی برای اعضای خانواده، کم کم به این رشته علاقه‌مند شدم و در این زمینه مطالعاتی داشتم. رشته تحصیلی من در دوران دبیرستان علوم تجربی بود اما با توجه به علاقه خود، رشته دانشگاهی خود را ادبیات انتخاب کردم تا جدی‌تر وارد این رشته شوم.

تسنیم: ایده نظم‌پردازی دعای کمیل از کجا در شما شکل گرفـت؟

قربانی: حدود ۳ سال قبل، همراه  هنگام شرکت در مراسم سالگرد درگذشت یکی از بستگان که مصادف با شب جمعه بود و در آن مراسم دعای کمیل قرائت شد. آن شب ناخودآگاه اندوهی در من شکل گرفت و ناشی از این بود که چرا بعضی ازمردم آن گونه که بایدوشاید با عمق محتوایی این دعای زیبا و غنای مذهبی وعرفانی آن آشنایی ندارندشایدیکی ازدلایل این باشدکه بازبان عربی چندان  آشنا نیستتد همان شب بود که راهکار آن را در خود پیدا کردم و تصمیم گرفتم دعای  کمیل را به نظم فارسی در بیاورم. لطف خداوند کریم هم یاری کرد وگرنه ما از خود چیزی نداریم؛ به قول مولانا:

ماکه‌ایم اندرجهان پیچ پیچ                                         چون الف از خود نداریم هیچ هیچ

تسنیم: این منظومه بر چه وزنی از اوزان شعرفارسی سروده شده است؟

قربانی: این منظومه در بحر متقارب وبروزن (فعولن فعولن فعولن فعل) سروده شده که نزدیک‌ترین و آشناترین وزن برای مردم است چون  که شاهنامه ی فردوسی هم درهمین بحرمتقارب سروده شده و به گوش فارسی زبانان غریب نیست.

تسنیم: کتاب “هم‌نوا با کمیل” ازچه بخش‌هایی تشکیل شده و شامل چند بیت است؟

قربانی: این شعر حدود ۲۰۰ بیت است و از دو بخش تشکیل شده است. بخش نخست متن دعا و شعر مرتبط با هر بند دعاست و بخش دوم نیایش است و سعی شده تاباحفظ امانت داری مفاهیم به زبان شعر بر گردانده شود درضمن کسانی که می خواهند بیشتر به شرح مفاهیم این دعادسترسی. پیدا کنند می توانند به کتاب ارزشمند “انیس اللیل” درشرح دعای کمیل تالیف مرحوم. حضرت آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا کلباسی مراجعه کنند.

تسنیم: نظم دعای کمیل چه مدت‌زمانی طول کشید؟ در صورت امکان در این باره بیشتر توضیح دهید؟

قربانی: این اثر، محصول شب است چراکه به هنگام سحر بیدار می‌ماندم و به سرودن شعر می‌پرداختم. از شب ولادت حضرت علی(ع) کلید خورد و تا پایان ماه مبارک رمضان همان سال طول کشید .همچنین برای تألیف این اثر به‌تنهایی فعالیت  نمی‌کردم و همسرم هم ویراستاری این کار را به عهده داشت.

تسنیم: به نظر شما، ادعیه خوانی بر روی مسلمانان چه تأثیری دارد؟

قربانی: دعادرلغت به معنی خواندن است ووسیله ی قرب به ذات باری تعالی. هرچه وسیله ی ارتباط بامعبودبی نیاز قوی ترباشد بهره ی بیشتری به بنده می بخشد زیراخداخود می فرماید که “بخوانیدمرا تا اجابت کنم شمارا” که دربین وسایل ارتباطی ساده ترین وپیشرفته ترین وسیله دعاست که زنگاردل راپاک می کند.
حال که همه شرایط فراهم است و از نظر غنای محتوا در فرهنگ اسلامی خود چیزی کم نداریم، ما باید مبانی غنی خود را به هر وسیله ممکن که زبان هنر هم یکی از بهترین وسایل است به گوش مردم برسانیم و بی‌تفاوت از کنار آن‌ها نگذریم.

تسنیم: جایگاه شعرسرایی مذهبی را در جامعه ادبی اصفهان چگونه ارزیابی می‌کنید؟

قربانی:متأسفانه کم آگاهی و کم‌اهمیتی در این شاخه به چشم می‌خورد که نیاز به آسیب‌شناسی دارد؛ به‌طور کلی مردم برای آثار مکتوب ارزش کمتری قائل هستند. البته بخشی از ماجرا هم به این برمی‌گردد که ادبیات ما به‌نوعی ادبیات شفاهی است و مردم دوست دارند افرادی قصه‌ها و داستان‌ها را برایشان روایت کنند. همچنین برخی از مردم ترجیح می‌دهند که از طریق شبکه‌های اجتماعی به مطالعه بپردازند درحالی‌که بعضی از اوقات مطالب به شکل دقیق و درست در این فضاها بارگذاری نمی‌شوند؛ کار فرهنگی زمانی تأثیر خود را در جامعه القا می‌کند که گروهی باشد و همکاری همه‌جانبه در آن وجود داشته باشد.

تسنیم: آیا نظم دیگر ادعیه اسلامی را در دستور کار دارید؟

قربانی: البته. امید است که به یاری خداوند نظم دیگر دعاهای معنوی را با الگو قرار دادن شاعران نامی ادبیات ایران آغاز کنم چراکه این شاخه از ادبیات آئینی نیاز به کار و توجه دارد.

اینک قسمتی از فراز آخر دعای کمیل را به نظم می‌خوانیم:

ز نام تو هر درد جوید دوا                             به ذکر تو هر درد یابد شفا

به طاعت هرآن کس که خواند تو را             غنی گردد از فیض گنج دعا

بضاعت ندارم به‌غیراز امید                         سلاح من اشکی و آن‌هم چکید

کریما تویی دافع هم و غم                           ببخشا گناهان ز نیک و ز کم

درودی خدا بر محمد فرست                       ز ما جمله بر آل احمد فرست

درودی به اندازه ماسوا                                  به روح رسول و امامان ما

(شعر در وصف کرکوند)

کرکوند زیبا …

جز کرکوند لنجان جائی صفا ندارد

باغ و گل و نسیمش ملک بقا ندارد

آری حلیمه خاتون باشد مزارش اینجا

در نزد مرقد او چیزی بها ندارد

بس با صفاست شالیش، بنگر که شاد گردی

حال خوشی که یابی هیچ انتها ندارد

هر کس به آب و خاکش نازد ولی بداند

هرگز بمثل اینجا لطف و صفا ندارد

دشتی برنج خیز است با آسمان آبی

لطف الهی است این، چون و چرا ندارد

عطری که می تراود از خوشه برنجش

جائی دگر متاعش عطر ورا ندارد

غصه ز دل زداید، باشی اگر شبی تو

در سبزه زار و باغش غم ردپا ندارد

این دار مومنین است آسوده دل سفر کن

جز بر خدای بی چون، کس اعتنا ندارد

آب روان ز هر سو با آن هوای دلکش

با خوبیش برد دل، ما و شما ندارد

از صبح و شام این شهر حظی ببر چو بهرام

چون این مکان دلکش صبح و مسا ندارد

( سراینده: حاج علی بهرامی )

چشم بصیرت

          مـــا ز "رهــائیـم" و"رهـا" مـی رویـــم     

            جــدا زخــط مـا ســوا مــی رویم

  چشـــم بصـیـرت چــو نـدارد کســـی   

              لـیک نـداند کـه کجا مـی رویم

خـصم زبون ،به خاک وخون می کشیم    

             کــاخ سـتم چــو بر مـلا می رویم

   بـهـر رهــــایـــی حـــریم حـــسیـن     

            بســته توکــل به خدا مــی رویم

گــو تـــوبــه (اسلامی) عضو بسـیج     

              بین که چه با شـور ونوا می رویم

دیو هوس

  خــواهــی اگر طـی کنـی ،مرحله عارفان                

                            نفس وهوی وهــوس، را بشــکـستـن ســزاست

یا زفـنـا دل بــبر، یــا بــه فــــنا دل بـبـــر           

                                افضــل از اینـهـا هـمه ،دل بـبریــدن رواست

تـابـع شـیطان شـدن، مـانــع عـرفـان بــود           

                                  تـابع شیطان کجا ،صاحـب عرفان کجاست

خالص اگر می شوی، نیت خود پــاک کن            

                                  نیت اگر پاک نیست،آن عــملش بــی بهاست

              کشتن دیو هـوس، فرض بر(اسلامی)است         

                                    کشـت اگر دیـورا ، بــنـد اســارت رهـاست

به بهانه ولادت با سعادت عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری ( س )  :

به  دنیا  آمدم   جانا   نه   تنها  خواهرت  باشم

که  بعد  از  مادرم  زهرا  ترا من  مادرت  باشم

چنان  ذوب  وجود  ذی  وجودت  می شوم  جانا

که  خود  تصدیق  فرمائی  تمام  باورت   باشم

با  حقوق  داده ام   صد  وعده ها    اما   نشد

تا   بکوبم  برتورم  ضربه ها امانشد

من سه سالی قول کیف وکفش وساعت داده ام

با  همه  شرمندگی   ازبچه ها امانشد

گردش و  پارک وسفر  تقدیم از   ما    بهتران

ساعتی    خلوت کنم  ازدیده ها امانشد

فارغ   التحصیل    دانشگاه       آزادیم     ما

تاکه رسته ازصف بی کاره ها امانشد

عمه   و  دایی  و  خاله  جملگی   لیسانسه اند

در  پی کارم   برا  لیسانسه ها امانشد

صد   تقاضا  داده ام   ازبهر     وام    اشتغال

 تا  فروشم  بستنی  درکوچه  ها امانشد

یا   همایش  یا   فراخوان یا   سمیناری   شدم

 تا   بگیرم    بی  تامل   بهره ها امانشد

درنظام   تازه ی   آموزشی       بهر     پسر

آرزو   کردم    بگیرد   نمره ها امانشد

گفته   بودم   من   ز  دست این جناح ودسته ها

لال   و  کر باشم   ببندم  دیده ها امانشد

عشق یعنی

روزگاری   بی  در و بی پیکر  است

عشق دورانش عجب دردآوراست

عشق   یعنی     وعده های       آبکی

حرف  مفت  وخنده های زورکی

عشق یعنی   پرسه های   توی   پارک

بوی عطروادکلان ورنگ لاک

عشق یعنی   سوژه هایی    از  بلوغ

ابتدایش    با   کلک  آخر دروغ

عشق  آرایش    بود    طعم     پفک

روزاول شور وبعدش بی نمک

رونق  عاشق   شده    رنگ     ژله

دم  گذاری های   مفتی   در تله

رنگ عینک های عاشق بس سیاست

شیوه ی ردگم کنی های بلاست

عاشقان   پرسه  زدن   در  مبطلات

گله ها  دارد  ز دست منکرات

چشم معشوقی که پر از گریه  است

دادوفریادی که بی مهریه است

با  جلیقه   عاشقی    دارد    کلاس  

ظاهری دارد  ولیکن  بی اساس

قلب عاشق گشته است هردم هلاک

تا که دیده مانتوهای چاک چاک

مانتو ی  کوتاه  و  زلف  خوش نما

عاشقی ها  را   نموده    بر  ملا

بوق پیکان   چشمه  جوشان   عشق

گر پراید آید  بود  درمان  عشق

درپروعاشق کمی  سنگین تر است

چهره معشوق او رنگین تراست

عاشقی   با  سامسونت   غوغا  کند

کا ر و  کسب  عاشقی افشا  کند

وعده های  عاشقی  بی پاسخ  است

عاشق شلوارچرمی بی مخ است

عشق  موهایی   که   آلمانی    شده

رنگ  عشقش  بند  تنبانی   شده

آنکه   در  کوی  و  بیابان  دل  دهد

زندگی   تا  سینه   اندر گل  نهد

در   پیاده رو    گهی   عاشق تر ند

جفتشان  با  بستنی   دل می برند

عاشقی  ازبهر آن   جانان   نکوست

کل  هستی  در خم ابروی اوست

رویا

لحظه هایی   غرق   در  رویا  شدم

توی  خوابم  صاحب   دنیا  شدم

با  حساب   جاری   و  میز و مبایل

غرق  خورخور وارد  ویلا شدم

کیف   خود  را  دیده   بودم پر دلار

بر  عیالم    بلبلی     گویا   شدم

وعده هایی    آبکی    کردم   ردیف

بی   خود  از  اندیشه  پویا  شدم

گه   رئیس   و  گه  مدیرعامل  بدم

تک  سلیقه شخص  بی پرواشدم

با   افاده   پشت     میز    وعده ها

غافل  از  مستضعف  و تقوا شدم

حرف  اول   در  همایش   ها  زدم

چهره   معروف   در  سیما  شدم

اهل    مطبوعات   و  با   نیش  قلم

کاه   کوهی    کردم  و بلوا شدم

افتخارم   پست    و   عنوان   مقام

تکیه   بر  قدرت زدم غوغا  شدم

پر  کشیدم  دور  دنیا  غلت   خواب

من   دوروغی   د ر هواپیما  شدم

با کلینتون (1) گپ زدم از  هر  دری

سوی   مسکو رو  به  آسیا  شدم

صحبت ازپیری  و یا  مرگی   نبود

ا ز  غرورم    ریشه   دنیا   شدم

خواب غفلت بودومن درعمق جهل

ا ز   سیاهی   اهل   آفریقا   شدم

همسرم  فریاد هی  خورخور  بسه

جا  پریدم  پیش   خود  افشا  شدم

با  خودم   صادق   شدم   اما دگر

طنز  ناقابل   در  این   دنیا  شدم

1-      کلینتون ریس جمهورسابق آمریکا

ارزانی

می شود  یادی   ز  ارزانی  کنیم

بهر روحش فاتحه خوانی کنیم

نم نمک   با  اسکناسی   یا   دلار

قبر  آن   را   نوربارانی  کنیم

از  تورم    خسته   و  افسرده ایم

در پزشکی  پول درمانی  کنیم

در بدهکاری  به پایان  می رسیم

کاش می شد گونه  بارانی کنیم

با  همه   شرمندگی های   حقوق

تا به  کی از وام مهمانی  کنیم

موج قیمت ها دهان بگشوده است

نا  علاجی   عمر پنهانی  کنیم

د ر سیاست  مانده ایم   و  زندگی

بر  کدامش   فکر  پایانی  کنیم

زندگی  یک پول   و   دوم  پارتی

گر  نباشد    بند   تنبانی   کنیم

از کباب  و بره  و  ته  چین مرغ

یاد  سنگک   یاد  بریانی  کنیم

از برای صرفه  جویی های   آب

جیره بندی  های   لیوانی  کنیم

خسته   از  روغن   نباتی   زمان

یا د  روغن های  حیوانی  کنیم

تا   مدل های   جدیدی   می رسد

فکر نوبت  توی  سلمانی  کنیم

با همه خوش  باوری های  زمان

این  شکم  را  گاه صابانی کنیم

توی سیما  می شود  ما هم  کمی

یا مدیری یا که مهرانی(1) کنیم

می شودلیکن اگردرخویش وخود

یا  که   زنگی  یا مسلمانی کنیم

بس  بیا  با  گام   رستم  وار خود

چاره سازی راسخنرانی کنیم

1-منظورآقای مهران مدیری هنرپیشه تلوزیون که طنز پردازبزرگی است می باشد

شماچطور

خانه بر دوشیم  و ما بی  خانه ایم   شماچطور

زیر سقف  وعده هالم داده ایم شماچطور

توی  زنجیر تورم  دست   و  پاها  می زنیم

یک  دوسال آینده مادیوانه ایم شماچطور

زندگی با چرخ پنچر گاز  بی  جا  می خورد

در  تلاش  بنزین  روزانه ایم  شماچطور

گربه شمعی روکنیم ازقبض جانفرسای برق

ما  برای   زندگی  پروانه ایم  شماچطور

آرزوی   سرپناهی   عاقبت   ما  را  شکست

حالیا  از  پا  دگر  افتاده ایم   شماچطور

زندگی   با    مشکلاتش  عاقبت   بازیچه  شد

تازگی    بازیچه    رایانه ایم   شماچطور

یک شبه بعضی به نان وپول وپیکان می رسند

می دویم  و آخرش بی چاره ایم شماچطور

با  تمام  بوق  و کرنای   جناح   و  دسته ها

هریکی برخویش وخودرندانه ایم شماچطور

چون حقوق ما بسی شرمندگی برجا گذاشت

انتظار   عیدی    سالانه ایم    شماچطور

نوبت وام زمین رامابه وارث داده ایم

با  دلا ر  و پارتی ما بیگانه ایم شماچطور

او داد به من وعده دیدار ، نیامد                             بخشیده مراصد دل خونبار،نیامد

صدچله گرفتم سرشب تابه سحرگه                       گریان وغمین بودم وبیدار ، نیامد

گفتم که نشینم سر راهش چوگدائی                       بازیچه او شد دل بیمار  ، نیامد

گفتم که ز خرمای لبش کام بگیرم                          افسوس که عاشق کش تمار ،نیامد

هرجاکه بدیدم اثری ازسرپایش                                صدبوسه زدم بالب تبدار ، نیامد

رفتم زغمش گوشه مسجد بنشستم                             خسرو تو بمان کان بت عیار، نیامد 

عاشق شو ....

ای فرورفته به تاریکی خود عاشق شو

که ز عشق آمده هرچیزبه دنیای وجود

پیش از این ،این همه نیرنگ نبود

حیله وجنگ نبود

همه عاشق بودند،همه صادق بودند

کس دراندیشه فردا نبودکه چه سان زندگی ام می گذرد

لقمه ای نان خشک مزه ای دیگر داشت

طعم هستی می داد،طعم مستی می داد،مزه عشق وامید

همه شادومسرورعاشق هم بودند

زیرکرسی همگی گردچراغ ،پیش پدر،

همچویک شاخه گل  

 خنده به لب درحضورماد

تابه تقسیم دهدمیوه عشق وامید

چقدر زیبا بود،خنده ها ازته دل همه پرمعنابود

قصه لیلی ومجنون می گفت ،قصه خسرو وشیرین می گفت

همه ازعشق وصفا ،همه ازیادخدا

عشق باسرپنجه مهرمی کوبید به درمنزل دل

که به میهمانی او آید وبس

همه جازیبائی معنی خود راداشت

خنده مادرپیری که نبودش دندان

یا که یک ریسه ابروی پدرکه سرازیرشده چون آونگ

چقدر زیبا بود

نورکم رنگ چراغی که به ظلمت درگیر

قصه دل می گفت ،دل یک عاشق پیر

دمشان گرم چو آهنگ صدای عاشق

نگهی نرم چو پرواز پر ،پروانه

دستهازبروخشن بود ولی نرمی عشق وصفا باخود داشت

درمیان دل ها بوته عشق ومحبت می کاشت

کو دگر آن همه تندیس جوانمردی وعشق

کو دگرآن همه آئین صفا

کوزه آب زلالی که زدست دختر،

هدیه می گشت به دستان پدربوی عطرگل یاس بوی نرگس می داد

درعوض حس نگاه پدرپیر بدش اجرت مزد

که به چشمان جگرگوشه خودمی نگریست

باصدایی لرزان که دعایش می کرد(پیرشوی دخترکم)

یاکه آن مردجوانی که دو زانوی ادب

زد برپشت زمین با نگاهی که برآید ازشرم

پیش یک مادرپیر،

حالت سجده به درگاه خدارامتجسم می کرد

کودگرآن همه آئین صفا

کودگرآن همه آئین جوانمردی وعشق

همه دنیا شده خانه گرگ

گرگ هایی به شبیه آدم

نه پدر مهرپسر بردلش ونی مادر

نه پسرحرمتی ازموی پدر می دارد

همه دنیا شده خانه گرگ

 نیست دیگر خبر ازعشق وصفا

نیست دگر خبرازمهرو وفا

سینه ها سنگین است ،دل ها غمگین است

ما که قرن های درازفخر وتمدن داریم

ریشه راگم کردیم اصل راگم کردیم

ما زماه رمضانیم نه ازنسل وحوش

ریشه راگم کردیم

کو دگرآن همه آئین حجاب،  کو دگرآن زن محجوب قدیم

کو دگرآن همه آیات حجاب

اصل راگم کردیم

قصه لیلی ومجنون فراموش شده

قصه خسرو وشیرین فراموش شده

عشق فرهاد دگر گرد غریبی بگرفت

بی ستون جای ستون گشته حصار ،درمیان دیوار

که زبی مهری واز مکروریا ساخته اند

سفره عشق دگرمفلس وبی چاره شده

پرده شرم وحیا پاره شده

ریشه راگم کردیم اصل راگم کردیم

دختران همچو عروسان دم حجله شدند

همگی بی پروا پسران سنبلی ازدخترها

ما نگویم که زیبایی ظاهر جرم است

لیک هرکس به حریمش زیباست  

متولد:1368

در انتظار معجزه ای

توی صحنه ی بعدی...

که من سکانس آخر بودم

واین شعر تیر خورد

نه اصلا

موهایم زیادی پرکلاغی بود که...

آخر هیچ داستانی نرسیدم...!

 متول:1370

کتاب منتشره:صداییپشت پلک های خیس 

سقوط می کنم بی هوا

جعبه تقسیم کم از عیب نیست

سیمم پاره می شود

تا اوج بگیرم موج می گیردم

آهای دو بعلاوه غیرتت کجا رفته

تا آنتنم تنظیم شود

حالا تو هی شبکه عوض کن

موقع آفرینشت یک بار توی چشمم نگاه میکردی

همه جا هرج و مرج بود و شما پشت هم اشتباه میکردی

قصدم این نیست کفرنامه شوم ارث بابام را طلب دارم

می شد این بنده های یاغی را لااقل سر به راه میکردی

ما که خوبیم خوبی از خود توست روح تو در وجود ما جاریست

فکر شیطان چه بود توی سرت؟در وجودم که هاااه میکردی

زیر باران نعمتت گرم است نفس خانه های بالادست

بین بی خانه های پایین هم فکر شال و کلاه میکردی

خوب میشد که سر زده یک روز میهمان زمینتان بشوید

شعر من را دروغ اگر میگفت مثل من رو سیاه میکردی

تقدیم به بانوی مهر*حضرت فاطمه زهرا(ع)*

تو از قبیله ی سحر،که نه،از آن فراتری

درست گفته باشمت؛زکیه بنت اطهری

نوادگان شمس را نشانده ای در آسمان

چه خام گفته است عدوکه ازسلاله ابتری 

شکوه آیه های شب نشسته در نگاه تو

به قامت قیامتت،نشانه های کوثری

خیال کرده ام ترا به خواب دیده ام ولی...

تو رخ نشان نمی دهی ،که در حجاب ازهری

ستارگان شعر من یکی یکی گداختند...

در آسمان شعر من تو آن یگانه اختری 

  نسرین مرادیان متولد ۱۳۶۵

 1

از لامپ های ریسه رفته توی کوچه تا این اتاق درهم و برهم گرفته

از ته کشیدن با غذای توی بشقاب تا فکرهای الهم و پلهم گرفته

از عادتی که من به تو هرگز نکردم از فکرهایی که تو را با من نگه داشت

از جراتی که ما دوتا پیدا نکردیم از چیزهای زورکی عقم گرفته

کف میکنم در ظرف های نیم خورده کف میکنم در بغض های ماستمالی

بالا می اید گریه ام در ظرفشویی زیر گلویم را کسی محکم گرفته

در دست هایم کش میاید دستکش هام تا مشکی پیراهنی که چرک مرده

توی دلم هی رخت میشورد زنی که...توی سرت مردی عزاماتم گرفته

دارم خودم را میچپانم زیر جلد این پیشبند خانه دار نصفه نیمه

تو بیصدا قل میزنی در ذهن قوری دم میکشی توی هوای دم گرفته

پاهام در سرمای خانه خواب رفته تو خواب رفتی زیر گرمای پتویت

بغ میکنم در عکس های بی عروسی امشب دلم از عالم و آدم گرفته

نویددرخشان متولد1368

شعرهایم نماد تکرارند

شکوه از واژه های بیمارند

نطفه ی بغض های بی باران

در پس کیمیای ایثارند

خالی از تازگی و شادابی

یا امیدی برای دیدارند

صحبت از دست های آلوده

که به دل شیله پیله میکارند

تاکه من  بی تو باز من هستم

شعر هایم نماد تکرارند

وسعت آسمان به هم خورده است

خواب نصف جهان به هم خورده است

یک نفرخط کشید یک جایی

نقش های زمان به هم خورده است

چینی نازکی شکست آخر

خلوت عاشقان به هم خورده است

پای خواجو نمی رود درآب

ردپای زنان به هم خورده است

باز از برج وباروی شیطان

نقش کل جهان بهم خورده است

باز پل غرق درخیالات است

ذهنِ " الله خان " به هم خورده است

می شدآهسته تر از او رد شد

مترو...آه ...اصفهان به هم خورده است

فرامرزمیرشکارمبارکه"شمین"

قربان علی که یاداو: آب حیات

قربان علی که نام او:قندونبات

قربان  علی که یادونامش چوبرند

گویندتمام خلق براوصلوات

قربان علی که هیچکس نیست چون او

درمردی و رادمردی اش کیست چو ن او؟ 

گر که همه دم تمام عالم گردی...

یک تن کو که یک دمش زیست چون  او؟

قربان علی که مرد عالم باشد

مدحش همه عمرگرکنم کم باشد 

قربان علی که صحبتش در دم مرگ

توصیه به حال ابن ملجم باشد

سال 1345 بود که غلام حسین در روستای قهنویه(استان اصفهان) پا بر خاک نهاد. او در جمع پر محبت خانواده پرورش یافت و تحصیلاتش را تا اخذ مدرک دیپلم در رشته ی اقتصاد ادامه داد.
غلام حسین در زمان جنگ تحمیلی همراه یگان بسیج لشگر 8 نجف اشرف راهی جبهه های حق علیه باطل شد. او در طول سال های حضورش در عرصه های ایثار و مردانگی با تمام توان از خاک پاک کشورش محافظت نمود. تا این که در تاریخ 8/11/1365 در عملیات کربلای 5 در سن 20سالگی شهد شیرین شهادت را نوشید. این بار نیز شلمچه وعده گاه میثاق او با حق تعالی بود.

نمونه اثار:

افق امشب سراسر لاله‌پــوش اسـت
زمـیـن از داغ یــاران در خـروش اســت
نمـی‌رقـصـد گل انــدر جشن مـهـتـاب
که امشب بلبل عاشق خموش است

صدا در دشت می‌پیچد که جنگ است
سفـیـر تــیـــر و آوای تــفــنــگ اســت
هــراســی نــیـست از گـرگ بــیـابــان
قــطار کـهــنـه مـا پــر فــشــنگ است 

سال 1328 بود . مردم روستای « قهنویه » ( استان اصفهان ) دسته دسته برای دیدن محمد علی به خانه آقای ضیایی رفتند. محمد علی در سایه ی تربیت اسلامی خانواده پرورش یافت و تحصیلاتش را تا سال اول دوره ی راهنمایی ادامه داد. 
با اوج گیری انقلاب اسلامی به خیل خروشان مردم مبارز پیوست. وی پس از ورود امام (ره) به میهن و تشکیل حکومت اسلامی در سال 1359 به عضویت سپاه پاسداران درآمد. جنگ تحمیلی عرصه ی دلاوری های ضیایی در جبهه های جنوب و غرب ایران اسلامی بود. او در عملیات رمضان و بدر حماسه آفرید و در تاریخ 4/2/1364 به علت اصابت ترکش کاتیوشا در جزیره ی مجنون شاهد بزمگاه حق تعالی گشت. پدر محمد علی مدتی قبل از او به شهادت رسید . از محمد علی ضیایی یک شعر به نام مرغ زرین بال به یادگار ماند.

ای طلوع صبحدم در دیده بیدار من
ای گل سرخم « نسیبه » میوه پر بار من
ای فروغ چشم مادر ، کوکب شبهای تار
غنچه اشک منی در دیده بیدار من 
پر گشا سوی پدر ای مرغ زرین بال عشق
طوطی خوش صحبتم ای حاصل گلزار من
ای که در باغ دلم بذر محبت کاشتی 
ای که پژمرده ست دور از تو گل رخسار من
دفتر زیبای من ای مونس تنهای دل
تو چراغ روشن عمری به شام تار من 
غنچه نیلوفری در باغ سبز آرزو
در بهار زندگانی محرم اسرار من
سبز بختم کرده ای ای روح سر سبز بهار
سبز باشی جاودان، ای شاخه گلبار من

سال 1344 کودکی در قهنویه شهرستان مبارکه پا به عرصه ی گیتی نهاد. پدر نامش را به عشق حضرت بقیه الله الاعظم (عج) حجت الله گذارد. 
تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را که به پایان رساند لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن نمود تا از مرزهای میهن اسلامی دفاع نماید. 
ضیایی در عملیات های مختلفی مردانه حضور یافت و سرانجام در تاریخ 21/11/1364 در عملیات والفجر8 در 20 سالگی شاهد بزمگاه حق تعالی گشت. 
از او چند شعر به نام های «درس جنون»، «شمع حق»، «مرگ سرخ» به یادگار ماند.

در مکتب دل درس جنون می گویند
یا قصه سرخ آزمون می گویند
گر طالب عشقی توبیا! ای عاشق
در مدرسه ای که درس خون می گویند

خوشا با عاشقان همخانه بودن
به گرد شمع جان پروانه بودن
به زیر تیغ حق گردن نهادن
شهید عشق آن جانانه بودن

اسدالله در سال 1330 در شهرستان مبارکه متولد شد. تحصیلاتش را تا کلاس ششم ابتدایی به پایان رساند. سپس به علت فقر مالی خانواده به کار کشاورزی روی آورد. او چند سال بعد در حرفه ی بنایی آغاز به کار کرد و ضمن آن در کارخانه ی سیمان به فعالیت پرداخت. شیخی در طول دوران حیاتش هیچ گاه از یاری محرومان غافل نشد.
او بعد از پیروزی انقلاب به عضویت بسیج محل درآمد و با آغاز جنگ تحمیلی برای حمایت از مرزهای ایران اسلامی و تمامیت ارضی کشورش راهی دیار نور شد.
اسدالله بعد از 28 روز نبرد مردانه مجروح گردید و در حین انتقال به پشت جبهه همراه با 12 مجروح دیگر، بر اثر اصابت بمب هواپیمای دشمن به آمبولانس در تاریخ چهرم فروردین1361 شاهد بزمگاه عشق الهی گشت. شعر زیر اوست:

من آن سرباز جانباز حسینم
سرافرازم که سرباز حسینم
من آن قربانــــــی راه خــــدایم
شهیدی از دیـــــار کربــــلایـــم
وضو بگرفته ام از خون به سنگر
ســرودم نغـــــــمه الله اکبــــر
بیادمادر مکن افغان و شیون
مبادا شاد گردد دشمن من
شهیدم من شهید راه دینم
که در عالم شهادت آفرینم
شهادت این چنینم داد عزت
نرفتم زیر بار ننگ و ذلــــــت

نمونه اشعار:

در ورود شهدای غواص به اصفهان 

سیف الله جعفری متولد  ١٣٢٥

جاده ها را سنگ مرمر میکنم

هر چه می دارم به ساغر میکنم

تا که همراهی کند هربرگ وباد

شانه بر زلف صنوبر میکنم

1

در انتهای خلوت ترد ترانه ها  

می ریزد از سکوت قلم عاشقانه ها

در شهر ما غروب ادب زوزه می کشد 

هیهات از تفاوت ژرف زمانه ها

سکان خرد کشتی و طوفان حادثه  

در انتظار مردن مردان،کرانه ها

مردن بیان بی کسی اعتقاد بود  

 از یاد رفته خاطره جاودانه ها

از قبر من حکایت خشکی جوانه زد  

موران و سقف تیره ی این آشیانه ها

روزی که زندگی به وجودم تبر کشید

دیدم درون چشم سپیدش نشانه ها

چشمی که بسته می شد و می گفت زیر لب 

از حرف ناتمام تمام ترانه ها

الهه سعید پور

از سن یازده سالگی به نوشتن قطعات ادبی پرداخت وسپس به سرودن شعر سپید و غزل روی آورد.

1

من که باور نمیکنم تب را با وجور حرارتت در من

در دل شعر های زنده به گور کفنت را که میکنم در تن

گریه کردم شبیه چشمانت آمدم تا نوازشم بکنی

زل زدم توی خاطرات عبوس زل زدم در حقیقتی از زن

الهام محمدی خوانسارکی متولد۱۳۶۴

1

در میان نفس های رودخانه دهمان

آب های آزادی رویا جریان دارد

و میان موج هایش

تکرار نبض سنگریزه های آن

و سکوت درختهای عریان شده زمان

و حضور سلطان سرخ گون آسمان ، آخر روز را تثبیت می کند

و میان صدای آب و سوز پائیزی

و میان خنده های کودکانه ذهنم

رابطه ایست که هیچگاه

اکرم سلمانی متولد ۱۳۶۷کارشناس رشته روانشناسی عمومی                                       

1

با بغض میانه خوبی ندارد

اگر فرو ریخت جا نخور

زنی که عمریست

به شانه هایی کاذب تکیه داده است

زندگی را بد می فهمد

حتی اگر جور دیگری ترجمه کنی

اکبر  علیـرضایی  فرزند علی متولد ۱۳۵۷  متخلص به ساعی

1

ای جان عاشقانت بر لب رسیده بازا

وی پای رهروانت در گل تپیده بازا

بازا که بی حضورت در دیده ای ضیاء نیست

ای مشعل هدایت وی نور دیده بازا

بر گرد شمع رویت پروای سوختن نیست

ماییم و قطره ای اشک چون خون چکیده بازا

بازا که در فراقت دل ها به خون نشستند

ای غایب از نظر ها از دل رمیده بازا

بازا که بی تو ساعی هر لحظه بیقرار است

چون مثل ماه رویت هرگز ندیده بازا

اسماعیل بهرامی فرزند خداداد متولد ۱۳۵۱

 1

کسی امروز می آید

             هوا سرشار احساس است   

                              و بوی سیب می آید

صدای چک چک گرمی مرا در آبشار زندگانی برد
                                               

چکاوک های شعرم را دو بال آشنایی داد

اقاقی ها به رقص باد

              سرود زندگی بر لب 

                         دهان لبریز از لبخند

                                                          بیا در باور گل ها شناور در نسیم زندگانی باش

                                                           شقایق باز میخواند          

                                                          کسی امروز می آید

اسفندیار ایرانپور فرزند احمد متولد ۱۳۱۷ متخلص به" عنایت " 

 1

 گل سر شاخه به صد شور و نوا می رقصد

بلبل از شوق گل و بزم صفا می رقصد

هرطرف چون نگری گل به چمن خیمه زده

گل جدا سبزه جدا آب جدا می رقصد

وحش و طی جمله به صد عشوه میان گل ها

هر یکی مست می و جام بقا می رقصد

هدهد و کبک و کبوتر همگی مست گل اند

پر زنان اوج هوا سبزه قبا می رقصد

سوسن و مریم و مینا به چمن با نرگس

چون نسیم سحر و باد صبا می رقصد

ماهی سرخ دل اندر قفس سینه به خون

بهر آوردن خون در رگ ما می رقصد

در دهان چرب زبانی چو گل سرخ بهار

روز و شب عطر فشان بهر دعا می رقصد

بر سر سینی سبزه به میان سفره

هر عروسی به سر سبزه جدا می رقصد

با عنایت قلم از شوق چنین عید سعید

روی کاغذ به دو صد ناز و ادا می رقصد

آن راست شدآن یکی چپ آن یک هم خَم

آن یک عَلَمی به دست وآن یک پرچم

هریک به پی منافع خودمحکم

ازهرچه جِناح حالمان خورد به هم...

1

تنت بهار نگاهت پگاه بارانی

و دستهای تو...!آیات سبز سبحانی

چه دست های قشنگی پرند پوش ترک

چه دست های بزرگی پر از مسلمانی

پر از مسلمانی آشتی پذیر و سترگ

پرند پوش ترک تشنه کام و بارانی

ببار تشنگی ام را چنان که ابر بهار

بتاب بر من شب بسته گرم و نورانی

اگر نبودی این خانه آفتاب نداشت

و می فسرد دلم در شبی زمستانی

اگر نبودی در کوچه های بی عابر

تمام رفتن ها میشدند زندانی

صدای پای تو می آید و نمیشنوند

فسیل های گران گوشی و گران جانی

نگاه آینه را میبری به صبح بهار

دل مرا به هوایی پر از غزلخوانی

پناه بغض نمیدانم منی ! اشکم

به گفتن چه برآید نگفته میدانی

 پرچین بی برگی

به خوش اندامی شبرنگ افکار معما یت    

و رقص نورو آئینه به تالار معما یت    

شب دلتنگی لک لک بروی موج می رقصم  

به شوق خط رؤیاهای پرگار معما یت   

شبیه سوزنی امشب لبت را بخیه می بافم

زبان واژه ام چشم سخن بار معما یت   

خزان دیگری از جنس افکارم هوایی شد  

شدم پرچین بی برگی به گلزار معمایت   

نمی پرسی چرا چرخ زبان بر گوش رؤیا زد ؟

شب دلبستگی گم شد در اسرار معما یت     

به چنگ خفت می رفتی به تارو پود قا لی ها  

ترنجی بی لچک می شد شب تار معما یت 

 شباب عمر طوفا نی به چشم یاس شبنم شد 

و من بی قطره بارانم در انظار معما یت   

 کسی بی وقفه می بافد تن شلاق باور را     

                              که عمری بی خبر مانده ز اخبار معما یت                                     

محمد بابایی  فرزند مصطفی متولد١٣٤١  سرودن شعر را از سال١٣٧٣  در قالب غزل و مثنوی آغاز کرد.                        

 1

مثل ستاره همسفر کهکشان شوم

از باد گفتم و شب پاییزی و درخت

می خواستم که دل شکسته ترین شاعران شوم

از پشت مه شکوه دلم دیدنی تر است

ای کاش مثل جنگل مازندران شوم

هر سطر من حکایتی از عاشقانه هاست

می خواستم حماسه ترین داستان شوم

هر نیمه شب که قطعه ای از یک نیایش است

آن نقطه ی سفید دل عارفان شوم

کتاب خورشیددیارسپاهان

مروری کوتاه برشخصیت علامه مجلسی

به قلم:علیرضااسلامی فر

ناشر: کانون قران وعترت دانشگاه ازاداسلامی مجلسی-1389

حجت‌الاسلام مرتضی دانشمند، نویسنده و شاعر کودک و نوجوان و پژوهشگر قرآنی، متولد اول خرداد ۱۳۳۷ در شهر «دیزیچه» در جوار زاینده‌رود و شهرستان مبارکه که  در ۴۵ کیلومتری اصفهان قرار دارد  چشم به جهان گشود و تا سوم دبستان را در زادگاهش گذراند. با پدرش قصد تبلیغ دین را در سر داشت از این رو به همراه خانواده به شهر آبادان رفت. از مدرسه بزرگمهر این شهر دیپلم گرفت، در سال ۱۳۵۶و مقارن آغاز انقلاب اسلامی به هوای تحصیل علوم اسلامی به قم آمد. در جوار حضرت معصومه (س) علاوه بر علوم اسلامی، تحصیلات جدید را تا مقطع کارشناسی در رشته حقوق و کارشناسی ارشد، در رشته علوم حدیث با گرایش کلام و عقاید ادامه داد و از پایان نامه ارشدش با عنوان «روش‌های انتقال آموزه‌های اعتقادی به کودکان ۷ تا ۱۴ سال در قرآن و روایات» در دانشکده علوم حدیث قم دفاع کرد.

 جناب مجیداوحدی (یکتا)درمجله وحید- سال۱۳۴۷-شماره۶۰ می نویسد:میرزا حسن‏ خان لویی فرزندتاج الشعراشهاب لویی بجز شعر از کمالات پدر بی‏بهره نبود خط شکسته و نستعلیق ریز را بسیار خوش می‏نوشت-دیوان پدرش شهاب بخط او که در منزل برادرش میرزا اسمعیل‏خان مشاهده کردم-همچنین کتابی بنام‏ اندرزنامهء قابوس نزد این جانب موجود است که بخط شکسته خوش نوشته و بدینگونه رقم نموده:»...و انا عبد الذلیل میرزا حسن ابن مرحمت‏پناه‏ تاج اشعراء غفرله»تاریخ کتابت جمعه نهم شهر شعبان 1295 هجری 

پژوهشگر: فرامرزمیرشکارمبارکه

حسام بهرامی ازشاعران معاصرشهرستان

اشعار زیبای ذیل از اوست: