تا آنجا که به یاد دارم و آ نچه که از پدرم(محمد نیازی ) یکی از معلمین ومدرسین دبستان بهرام که در سالهای اولیه تاسیس آ ن در  دبستان مذکور به شغل شریف معلمی مشغول بوده شنیده ام  کار تعلیم و تربیت در این دیار که مردمانی باهوش و علاقه مند به علم وادب وفرهنگ دارد مثل دیگر نقاط این میهن کهن از محلی بنام مکتب خانه شروع میشود.                                                                                                                                                         

در مورد تاسیس اولین مکتب در شهر طالخونچه( طالخونی) اطلاعات دقیقی در دسترس نیست و پیرمردان و معمرین  چیزی بیشتر از آنچه ذیلا مسطور می گردد نمی دانند ولی آنچه را که از قول بسیاری از اهالی شهر شنیده ام اولین مکتب در قلعه بالاتشکیل شده قلعه بالایی که تخریب شده و با سنگ و آجر وآ هن بناهای جدید بر اساس خاطرات آ ن ساخته شده است.                                                                                                                                                     

میرزا مظفر را بیشتر معمرین  شهر می شناسند او در منزل خود اقدام به تشکیل کلاس مکتب می نماید و تعداد انگشت شماری از جوانان آبادی جهت یادگیری سوادخواندن و نوشتن در آ ن محل حاضر می شوند.هر دانش آموز لوحی حلبی و قلم و دواتی را همراه خود به مکتب می برد.و میرزا با وسواسی که در یاد گیری خط خوش داشته به بچه های دختر و پسرسر مشق  می داده وبعد از یادگیری الفبای فارسی و خواندن و نوشتن ابتدا قرآن وسپس کتابهای معتبری چون دیوان حافظ و بوستان و گلستان سعدی را می خوانده اند. فرزند میرزا مظفر میرزا عطا هم مثل پدر خطی خوش داشته  شعر می سرود ه وبا یک قیچی سر کج که همیشه داشت وبا تا کردن کاغذ های زر ورق سیگارهای آن زمان باغ و بوستانی می ساخت دیدنی وچشم نواز این کار دستی میرزا عطا را برخی از اهالی طالخونچه که با او رفت آمد ودوستی داشتند در درون قابی زینت دیوار وطاقچه ساخته و یا دربین صفحات کتابی به عنوان یادگاری جالب وماندنی نگهداری می کنند .

مر حوم ملا حسین شریعتی هم مکتبی داشته و کلاس های آن  در منزل خودشان تشکیل می شد و اکنون تعداد اند کی از شاگردان او در قید حیات هستندو بقیه چهره در نقاب خاک کشید ه انددرس خواندن در مکتب تا سا ل 1303ادامه می یابد.و درآ ن سال به همت اداره فرهنگ شهر ضا وپی گیری اهالی اولین دبستان در باغ کوچک محمد تقی خان یاوری تشکیل می گرددو به  نام فرزندش سرهنگ بهرام یاوری نامگذاری می گردد.

به این ترتیب مکتب قدیم با آن چوب و فلک های خوفناکش جای خود را به دبستان می دهد دبستان بهرام با مدیرانی چون مرحوم آقای کمال هاشمی (مدیر مدرسه )وآموزگارانی که هم در مکتب وهم از این دبستان درس خوانده وبعد از گرفتن تصدیق ششم ابتدایی روانه اصفهان شده ودر مدارس اقدسیه وفرهگ ادامه تحصیل داده وبه اخذ سیکل (سوم دبیرستان )ودیپلم نایل شده اند وبه دیار خود بر می گردند تادرلباس آموزگاری آموخته های خود را به شاگردان تشنه علم ودانش ولایت خود بیاموزند .

معلمین این دبستان  که چندین بار تغییر محل داده و اکنون در محل فعلی و بنام  دبستان امام سجاد(ع) به فعالیت خود ادامه می دهند.کلاسهای درسش که از اول دبستان تا ششم دبستان بوده است با حضور مدیران ومعلمانی چون آقای  ناطقی و محمد صادق ؛ خسرو و علی رحیمیان ؛ امیر هوشنگ قاضی زاده ؛ ابراهیم خان یاوری؛ محمد نیازی؛ سر شوق                    شیدا و ایرج قضاوت تشکیل می گرددو تشنگان دانش را با انضباطی خاص و میل و رغبتی صادقانه سیراب می نماید. بسیاری از شاگردان دیروز دبستان امروز در مناصب دولتی و غیر دولتی مشغول خدمت به ایران و ایرانی هستند.

بسیاری از معلمان سال های اول تاسیس دبستان چهره در نقاب خاک کشیده اندو جوانان دانش پژوه آن روزگاراکنون عصای پیری به دست گرفته و خاطرات آن زمان را برایمان بازگو می نمایند.

لازم به ذکر است که مرحوم آشیخ محمد رضا پدر جناب آ قای دکتر محمد جواد شریعت( که چندین سال در دانشگاه اصفهان و دانشگاهای آزاد استان به تدریس ادبیات فارسی مشغول بوده) و اکنون بازنشسته شده اند در منزل خود مکتبی داشته ومشغول به خدمت به افراد دوستار دانش در دیار خود بوده اند.     

دبستان بهرام از باغچه ی محمد تقی خان یاوری در منازلی مثل منزل جد مادری علامی ها خانه ی جنب قلعه حاج اقا کاظمی ؛ در منزل قدیمی محمد نیازی روبروی خانه ی حکیم موسی تغییر مکان می دهد و سر انجام در محل فعلی ثابت و برقرار جشن هشتادمین سال تاسیس خود را جشن می گیرد. دیدار دوستان و همکلاسیهای قدیم دبستان بهرام سابق در این جلسه باعث شادی و خرسندی شرکت کنندگان در جشن گردیدو لازم است از برگزار کنندگان آن صمیمانه تشکر و قدر دانی نمایم.              

در مراسم جشن هشتادمین سال تاسیس مدرسه مصاحبه با آقای علی رحیمیان را دیدیم ایشان تمام طول خدمتشان را در این مدرسه بودندو صادقانه به اهل ادب و فرهنگ خدمت نمودند.مرحوم علی رحیمیان شاهنامه ی فردوسی را چکیده فرهنگ؛ اخلاق وادب ایرانی می دانستندو به خواندن آن علاقه ی بسیار داشت و خواندن آنرا به جوانان توصیه می کرد.

چه اعتقاد داشت حب وطن؛رسم جوانمردی؛پرهیز از گناه؛دوری از شر وبدی؛و ورزش وداشتن آمادگی جسمانی رابه انسان القا می کتد.

ایشان بسیاری از اشعار شاهنامه را حفظ بودند و در محاورات روزمره و هنگام نصیحت فرزندان خود و دانش آ موزان از این اشعار استفاده می نمودند.

 روحشان شاد و یاد وخاطره تمام آن معلمان صدیق و زحمت کش جاودانه گرامی باد.

در خاتمه لازم است از زحمات مرحوم استاد خسرو کارگر؛آقایان علامی ؛ نیازی ؛ سقایی

و دیگر عزیزان فرهنگی این آب و خاک تشکر و قدر دانی نموده وبرای آنان که از میان

ما رفته اند طلب مغفرت و آمرزش نموده و برای آنان که اکنون مشغول خدمت هستند

سلامت و سعادت و شوق خدمت آرزو نمائیم.   

    هشت ده ساله این دبستان شد                                  جهل مغلوب و علم و ایمان شد

      این بنابرقرار و جاوید است                                 گر چه عمر بشر شتابان شد

    نام بهرام روزگاری چند                                            نقش سر در نمای ایوان شد

   نویسنده مطالب حمید نیازی