یاعلی ای هستی مانام تو
وی حیات عاشقان ازجام تو
ای رخت پربوسه ازپیغمبران
وی به گردقامتت نیلوفران
آشنامردغریبستان ؛ علی
ای توتنهامعنی انسان ؛علی
ای که داری هرنفس؛ بوی خدا
هرنگاهت زائر کوی خدا
بی توهستی بودنی بی ابتداست
هستی بی تو غمی بی انتهاست
بی تو؛هستی ضجه ی آب وگل است
باتوهستی ؛اشک واحساس ودل است
ای تومقصود خداازخلقتش
ای تمام هستی اش راعلتش
بازترازچشم توآئینه نیست
آنکه جزتوروی اورادیده کیست؟
چشم تومقصودخلقت بودوبس
دیدن تو اوج غایت بودوبس
"ای علی که جمله عقل ودیده ای
شمه ای واگوازآنچه دیده ای"
شاعران دنبال زیبایی روان
تاسرایندآیتی از گلرخان
لیک بی توراه راگم کرده اند
پادشه نادیده خودرابَرده اند
گه به مدح این وآن روی آورند
لیک تنهاحسرت ازگفتن برند
ای دوای جان پردردم علی
گرنبودی من چه می کردم علی
گرنبودی شعروشورم راچه سود؟
بی توآری کی توان شعری سرود؟
پادشاها شاهی ات درچشم ماست
ای که حُکمت عین احکام خداست
ای که یادت یادانسان بودن است
ذکرتوسرشارباران بودن است
ابررحمت ؛ بارش باران عشق
گل برویان ازدل بستان عشق
ای وجودت غرق اخلاص عمل
وارهان مارا ازاین نفس دَغَل
وارهان آن را که نامت ورد اوست
وارهان آن را که دارد میل دوست
ای علی ؛ ای آسمان عاشقی
سینه ی توصدجهان عاشقی
یک ستاره زآسمان خودببخش
یک وجب ازصدجهان خودببخش
ای که عشق ازنام توشدمُنجلی
رحمت حق است درنامت علی
***
پرده هاراکاش پس می زد دمی
تابه چشم خودببیندآدمی
جلوه ات را تا سراپا ناله زن
عاشقانه این چنین سازد سخن:
ای به دستت خاک هستی بیخته
ای گِل آدم به دستت ریخته
تونه تنها عشق راقدقامتی
بلکه هستی را تمامی قامتی
یا امیرالمومنین ؛مولا؛علی
ای همه بودونبود ازتوجلی
ای که نامت مُشتق ازنام خداست
نام تویادآورجانان ماست
ای نسیم صبحگاهی درجهان
ای سرانگشتان دستت مهربان
مهربانی باوجودماهنوز
می نوازی صورت جان راهنوز
نورچشم اهل بینش یاعلی
ای فروغ آفرینش یاعلی
ای فروغت پیش ازاین خورشیدها
روشنی بخش شب تردیدها
خواهش ماتشنه کامانی هنوز
مثل باران دربیابانی هنوز
تابه یادت زندگانی می کنیم
لحظه هاراگل فشانی می کنیم
ای که دروصفت نگفتم یک ز صد
هم به مدحت ازتومی جویم مدد
ای که نامت پرتو نام خداست
نام تومشکل گشای روح ماست
کیستی ایکه نمی باشی خدا؟
من بشرهرگز ننامیدم تورا...
بی توایمان؛ کفرمطلق یاعلی
دست مابرگیریاحق یاعلی
بوی یاس وبوی احساسی علی
همسرزیباترین یاسی علی
یاعلی ای ذکرهربرخاستن
جان من برخاست باتو زین بدن
ماعلیلان راتوپایی ؛ یاعلی
قوت زانوی مایی یاعلی
شیعه بانام توشدبرپاعلی
طفل مابرخاست ازجایاعلی
روح ما خاک کف پای علیست
جان ما مخلوق آوای علیست
بلبلان وقت غزلخوانی شده است
گلشن هستی چراغانی شده است
بلبلان هنگام گل خوانی شده است
هستی ازنامش چراغانی شده است
ذره ذره بشنومی گوید:علی
قطره قطره ابرمی موید:علی
ازسروده ها ونوشته های فرامرزمیرشکار.به آدرس:http://mirshekar.blog.ir/
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.