1

در انتهای خلوت ترد ترانه ها  

می ریزد از سکوت قلم عاشقانه ها

در شهر ما غروب ادب زوزه می کشد 

هیهات از تفاوت ژرف زمانه ها

سکان خرد کشتی و طوفان حادثه  

در انتظار مردن مردان،کرانه ها

مردن بیان بی کسی اعتقاد بود  

 از یاد رفته خاطره جاودانه ها

از قبر من حکایت خشکی جوانه زد  

موران و سقف تیره ی این آشیانه ها

روزی که زندگی به وجودم تبر کشید

دیدم درون چشم سپیدش نشانه ها

چشمی که بسته می شد و می گفت زیر لب 

از حرف ناتمام تمام ترانه ها