نسرین مرادیان متولد ۱۳۶۵

 1

از لامپ های ریسه رفته توی کوچه تا این اتاق درهم و برهم گرفته

از ته کشیدن با غذای توی بشقاب تا فکرهای الهم و پلهم گرفته

از عادتی که من به تو هرگز نکردم از فکرهایی که تو را با من نگه داشت

از جراتی که ما دوتا پیدا نکردیم از چیزهای زورکی عقم گرفته

کف میکنم در ظرف های نیم خورده کف میکنم در بغض های ماستمالی

بالا می اید گریه ام در ظرفشویی زیر گلویم را کسی محکم گرفته

در دست هایم کش میاید دستکش هام تا مشکی پیراهنی که چرک مرده

توی دلم هی رخت میشورد زنی که...توی سرت مردی عزاماتم گرفته

دارم خودم را میچپانم زیر جلد این پیشبند خانه دار نصفه نیمه

تو بیصدا قل میزنی در ذهن قوری دم میکشی توی هوای دم گرفته

پاهام در سرمای خانه خواب رفته تو خواب رفتی زیر گرمای پتویت

بغ میکنم در عکس های بی عروسی امشب دلم از عالم و آدم گرفته