او داد به من وعده دیدار ، نیامد                             بخشیده مراصد دل خونبار،نیامد

صدچله گرفتم سرشب تابه سحرگه                       گریان وغمین بودم وبیدار ، نیامد

 

گفتم که نشینم سر راهش چوگدائی                       بازیچه او شد دل بیمار  ، نیامد

 

گفتم که ز خرمای لبش کام بگیرم                          افسوس که عاشق کش تمار ،نیامد

هرجاکه بدیدم اثری ازسرپایش                                صدبوسه زدم بالب تبدار ، نیامد

 

رفتم زغمش گوشه مسجد بنشستم                             خسرو تو بمان کان بت عیار، نیامد 

---

عاشق شو ....

 

ای فرورفته به تاریکی خود عاشق شو

که ز عشق آمده هرچیزبه دنیای وجود

پیش از این ،این همه نیرنگ نبود

حیله وجنگ نبود

همه عاشق بودند،همه صادق بودند

کس دراندیشه فردا نبودکه چه سان زندگی ام می گذرد

لقمه ای نان خشک مزه ای دیگر داشت

طعم هستی می داد،طعم مستی می داد،مزه عشق وامید

همه شادومسرورعاشق هم بودند

زیرکرسی همگی گردچراغ ،پیش پدر،

همچویک شاخه گل  

 خنده به لب درحضورماد

تابه تقسیم دهدمیوه عشق وامید

چقدر زیبا بود،خنده ها ازته دل همه پرمعنابود

قصه لیلی ومجنون می گفت ،قصه خسرو وشیرین می گفت

همه ازعشق وصفا ،همه ازیادخدا

عشق باسرپنجه مهرمی کوبید به درمنزل دل

که به میهمانی او آید وبس

همه جازیبائی معنی خود راداشت

خنده مادرپیری که نبودش دندان

یا که یک ریسه ابروی پدرکه سرازیرشده چون آونگ

چقدر زیبا بود

نورکم رنگ چراغی که به ظلمت درگیر

قصه دل می گفت ،دل یک عاشق پیر

دمشان گرم چو آهنگ صدای عاشق

نگهی نرم چو پرواز پر ،پروانه

دستهازبروخشن بود ولی نرمی عشق وصفا باخود داشت

درمیان دل ها بوته عشق ومحبت می کاشت

کو دگر آن همه تندیس جوانمردی وعشق

کو دگرآن همه آئین صفا

کوزه آب زلالی که زدست دختر،

هدیه می گشت به دستان پدربوی عطرگل یاس بوی نرگس می داد

درعوض حس نگاه پدرپیر بدش اجرت مزد

که به چشمان جگرگوشه خودمی نگریست

باصدایی لرزان که دعایش می کرد(پیرشوی دخترکم)

یاکه آن مردجوانی که دو زانوی ادب

زد برپشت زمین با نگاهی که برآید ازشرم

پیش یک مادرپیر،

حالت سجده به درگاه خدارامتجسم می کرد

کودگرآن همه آئین صفا

کودگرآن همه آئین جوانمردی وعشق

همه دنیا شده خانه گرگ

گرگ هایی به شبیه آدم

نه پدر مهرپسر بردلش ونی مادر

نه پسرحرمتی ازموی پدر می دارد

همه دنیا شده خانه گرگ

 نیست دیگر خبر ازعشق وصفا

نیست دگر خبرازمهرو وفا

سینه ها سنگین است ،دل ها غمگین است

ما که قرن های درازفخر وتمدن داریم

ریشه راگم کردیم اصل راگم کردیم

ما زماه رمضانیم نه ازنسل وحوش

ریشه راگم کردیم

کو دگرآن همه آئین حجاب،  کو دگرآن زن محجوب قدیم

کو دگرآن همه آیات حجاب

اصل راگم کردیم

قصه لیلی ومجنون فراموش شده

قصه خسرو وشیرین فراموش شده

عشق فرهاد دگر گرد غریبی بگرفت

بی ستون جای ستون گشته حصار ،درمیان دیوار

که زبی مهری واز مکروریا ساخته اند

سفره عشق دگرمفلس وبی چاره شده

پرده شرم وحیا پاره شده

ریشه راگم کردیم اصل راگم کردیم

دختران همچو عروسان دم حجله شدند

همگی بی پروا پسران سنبلی ازدخترها

ما نگویم که زیبایی ظاهر جرم است

لیک هرکس به حریمش زیباست