اکبر  علیـرضایی  فرزند علی متولد ۱۳۵۷  متخلص به ساعی

1

ای جان عاشقانت بر لب رسیده بازا

وی پای رهروانت در گل تپیده بازا

بازا که بی حضورت در دیده ای ضیاء نیست

ای مشعل هدایت وی نور دیده بازا

بر گرد شمع رویت پروای سوختن نیست

ماییم و قطره ای اشک چون خون چکیده بازا

بازا که در فراقت دل ها به خون نشستند

ای غایب از نظر ها از دل رمیده بازا

بازا که بی تو ساعی هر لحظه بیقرار است

چون مثل ماه رویت هرگز ندیده بازا